Voor mijn vertrek schreef ik nog braaf elke twee weken een blog over het wel en wee van t emigreren, met de intentie om dat te blijven doen na de oversteek. Nou. Volgens mij kan je niet eens meer zeggen dat ik maandelijks wat schrijf. Dat ik voor mijn werk totaal niets met een computer doe, na mijn werkdag het liefst vegeteer en altijd (nou, vooruit, bijna altijd) in zomers weer zit, helpt ook al niet mee.
Maargoed, hier is dan weer een update!
Inmiddels zit ik zeven maanden hier. Misschien is het leuk om eens terug te blikken op wat ik het afgelopen jaar nou eigenlijk heb uitgespookt. En was het een goed idee... of een goede les?
Aan het begin van het jaar was ik nog aan het studeren, mijn laatste jaar. Ik moest van mezelf afstuderen in de zomer die komen zou. Naast het afstuderen was ik erg druk bezig met (te) veel baantjes om geld bij elkaar te schrapen voor het plan wat ik in mijn hoofd had gehaald: emigreren naar Mexico.
Was dat een goed idee? Emigreren? Topidee. Het regelen tijdens je afstuderen? Doe het niet.
Naarmate het jaar vorderde leek mijn plan in duigen te vallen. De beloofde baan in Mexico was aan een ander vergeven, en mijn afstuderen ging op een gegeven moment zo stroef dat ik op het punt stond er maar helemaal maar mee te stoppen en met een geit op een bergtop te gaan leven.
Met opgeven bereik je je dromen nooit; ik werkte me drie slagen in de rondte. Het afstuderen is gelukt, al had het mooier en beter gekund. Mijn strooptocht voor een baan in den verre was succesvol. Minpuntje was dat het in een ander land was dan gepland; ik vertrok naar Jamaica.
Terwijl mijn vliegtuig aan het boarden was, checkte ik voor het laatst nog mijn e-mail. In mijn inbox zat een berichtje dat de tweede versie van mijn scriptie was goedgekeurd. Pak van mijn hart, ik zou écht niet weten hoe ik het afstuderen over had moeten doen. Living on the edge, jwz.
Naast het afstuderen en geregel met allerlei instanties, ben ik ook druk geweest met afscheid nemen. Ik heb daar veel tijd voor uitgetrokken, waardoor andere dingen *ahumafstuderenahum* af en toe een beetje naar de achtergrond verdwenen. Maar dat is een zeer goede keuze geweest, als zeg ik het zelf. Ik ben heel blij dat ik niet gehaast ben vertrokken, ik heb van iedereen fatsoenlijk afscheid kunnen nemen. Mijn emigratieboek sleepte ik overal naar toe. Toegegeven, soms, op zeer cruciale momenten, had ik het ding niet bij me. Maar alles is goedgekomen en er staan mooie verhalen in. Verhalen van thuis, vroeger, nu en de toekomst.
Toen ik net op Jamaica was, had ik het toch wel moeilijk. Ik had mij zó ingesteld op een ander land, dat het bijna als een straf voelde om hier te zijn. Het heeft een tijd geduurd, maar ik heb mijn plek wel gevonden. Of ik deze baan hou weet ik niet, liever zou ik iets doen waarvoor ik opgeleid ben, maar ik zie mezelf wel op Jamaica blijven als ik er een fijnere baan vind. Mocht het allemaal niet lukken en misgaan, dan zie ik wel waar ik naartoe ga. Ik heb geleerd dat plannen niet echt werkt. In grote lijnen moet je weten waar je mee bezig bent, maar een route uitstippelen... dat werkt niet. Omleidingen en uitstapjes hebben mijn leven gevormd zoals het is.
Hoewel ik me prima voel, was kerst toch wel moeilijk. Het voelde eerst niet eens als kerst, voor mijn gevoel komt er nooit een eind aan de zomer. Het weer is altijd hetzelfde, soms iets kouder, soms een beetje regen. Maar dat is het dan wel. Met zon, zee en strand zegt het woord 'december' niet zoveel. In mijn hoofd is het immers eeuwig augustus. Mijn verjaardag was een beetje onwerkelijk, misplaatst. Sinterklaas was er niet, en kerst leek ook niet te bestaan. Totdat je na je werkdag Facebook opent en allerlei kerstdiner-foto's voorbij ziet komen. Ai. Dan hakt het er wel even in.
Oud en nieuw was ook al zoiets misplaatst. Het voelde niet als een jaarwisseling. Misschien heb ik daarvoor toch koude, donkere dagen nodig. Het was wel leuk om oud en nieuw te vieren zoals ze dat hier doen. Mocht je van plan zijn om het ooit hier te vieren... het vuurwerk was nog geen vijf minuten en echt een feest-feest was het niet. Dus daarvoor hoef je het niet te doen.
Wat was 2013 verder nog? Er is veel gebeurd, maar het voelt niet intens. Of niet meer. Ik weet nog wel hoe onwijs ik alles zat was zo in maart, april.
2014 is nog jong, en tot zover heb ik niet te klagen. Er zijn wel wat dingen die mij tegenstaan, zoals de post. Er is geen enkel pakketje aangekomen en slechts een handjevol brieven. Hoe moeilijk is het om een brief te bezorgen aan één van de grootste hotels in Montego Bay?
Wijsheid die ik heb verzameld
- Van elk nummer is een reggae-cover. Zelfs van reggae-nummers.
- Handwas vervangt push-ups. Naar mijn mening.
- Het metrisch systeem van toepassing. Soms. Maar meestal niet. Mijn lakens in inches? Uuuuh...
- De wasserette-machines werken gelukkig met het fool-proof systeem 'cold', 'warm', hot' en' perm'. Geen idee wat de laatste optie is. Ik ben er niet erg happig op om het uit te proberen.
- In cash uitbetaald worden is zeer feestelijk.
- In cash sparen is iets minder feestelijk.
- Zeewater van 28°C is best koud. (Ik kan nooit meer de Noordzee aanraken.)
- Als het weer zo ongeveer altijd hetzelfde is, verstrijkt de tijd niet echt.
- Argentijnen hebben een zwaar spraakgebrek (erger dan ik voorheen had bedacht) en Chilenen praten veuls te snel.
