Inmiddels ben ik hier iets meer dan een maand. En zover bevalt het prima. Uiteraard was het wennen in het begin, en ben ik met het 'gewend raken' nog niet helemaal klaar, maar het gaat goed.
Integreren
Ah, ja, het mooie woord waar de politiek van het landje onder de zee los op gaat. Integratie. Ik kan je vertellen: het is niet makkelijk. Je moet een andere taal spreken dan je moedertaal, leven in een ander klimaat, je ziet er anders uit dan de rest, er heersen andere gewoontes en etiquette, niets lijkt hetzelfde. 'Je past je maar aan', zoals men (die types van een bepaalde partij uit het zuiden des lands) makkelijk zegt . Het is makkelijker gezegd dan gedaan. Hoe graag je ook in je nieuwe maatschappij wil passen, zodra je iemand tegenkomt die uit jouw land komt, spreek je daarmee je eigen taal en hang je met die mensen rond. Het thuisgevoel, om het zo maar te zeggen.
Het integreren gaat prima. Langzaam maar zeker; aan sommige dingen ben ik gewend, andere gebruiken verbazen mij nog.
Het grootste probleem van het aanpassen, voor mij althans, is het niet gebruiken van de eigen taal. Uiteraard lees en schrijf je nog wat, maar het gaat rap achteruit. Te beginnen met de verleden tijd van werkwoorden die je niet vaak gebruikt. Was het een zwak of sterk werkwoord? Waar verandert de klinker in? De volgende stap is 'de' en 'het'. Nog niet het lidwoord an sich, maar de verbuiging van het bijvoeglijk naamwoord. Met of zonder 'e'? 'T Kofschip is nog niet gezonken, maar ik kan niet voorspellen hoe lang het nog zal blijven varen.
Leuke dingen
Hee jaa, er gebeuren ook leuke dingen hiero. Zo ben ik op twee van de drie excursies geweest. Je moet weten wat je verkoopt, nietwaar?
De eerste waar ik naar toe ben geweest is de lagune waar plankton in leeft dat oplicht wanneer je ze verstoort. Dus als je er gaat zwemmen in het donker, licht het water om je heen op. Dat was een onwijs toffe ervaring, en al het bezoek wat bij mij langs komt, kan zich er op voorbereiden dat ik ze ervan ga overtuigen om mee te gaan op deze excursie.
De tweede excursie die ik heb gedaan is naar een mangrove. Een zoutwatermangrove, gelukkig. Na die miljarden en miljarden muggen in die verdomde mangrove nabij het kamp in Mexico, heb ik mijn portie wel gehad. Maar geen muggen dus. En ook geen krokodillen. Bij dit tripje ga je eerst kajakken in de bossen, en later snorkelen bij het rif. Dat snorkelen is echt de moeite waard! Artis aquarium in het echt én beter.
T was tof om deze excursies te doen. Niet alleen omdat ze leuk zijn, maar ook omdat ik maar één dag in de week vrij ben. Het is dus lastig om dan echt iets te ondernemen. Op deze manier heb ik toch nog wat gedaan.
Vandaag heb ik voor het eerst gedoken. Het was wat eng en onwennig, maar het ging goed. Het zal zeker niet de laatste keer zijn! Het zal wellicht lang duren voordat ik mijn certificaat haal omdat ik alleen op mijn vrije dagen kan duiken, maar he, ik heb geen haast. K zit hier nog wel even.
Verder, ach, het gaat zn gangetje. Ik ga vol goede moed naar t werk elke dag, en kom de meest uiteenlopende mensen tegen. De hoofdcategorieën:
- leuke, normale mensen die ontspannen op vakantie zijn
- doorgedraaide stresskippen
- hoe kan een mens echt zo dom zijn
- heb jij ooit manieren van je moeder geleerd
- kauwgomkauwers. Ookwel koeien.
- invasies
De invasies zijn wel het ergste. Ze komen met een groep van 5 of meer (soms oplopend tot een man of 25) naar je balie toe. Ze verwachten dat jij ze allemaal tegelijk verstaat als ze tegen je spreken. Omdat het een groep is, zou je verwachten dat men heeft overlegd, en dat ze weten wat ze gaan doen, of dat ze tenminste een woordvoerder hebben. Maar dat zou uiteraard te makkelijk zijn. Wanneer je de groep eindelijk hebt weggewerkt, moet je even op adem komen. Met de gedachte dat ze morgen, of dezelfde dag nog, weer met z'n allen voor je neus staan.
Ter illustratie: Een invasie van Aziatische (met name Chinese en Japanse) toeristen is te vergelijken met een zwerm meeuwen. Ze zijn er ineens, zijn luid, chaotisch, je voelt je lichtelijk aangevallen, en ze produceren een vergelijkbaar geluid als meeuwen. Ik weet niet of meeuwen dit ook doen, maar ze verwachten dat je hun taal spreekt en roepen termen naar je die niet zouden misstaan bij de afhaalchinees. Mijn gebarentaal voor alle culturen en leeftijden gaat met sprongen vooruit. Evenals mijn geduld. Mijn agressie spaar ik op tot we weer gaan voetballen met het team. Werkt tot zover vlekkeloos.
