De heimwee heeft toegeslagen, na ongeveer drie, vier maanden hier te zijn. Ik voelde het al aankomen, maar ik dacht dat het wel weg zou gaan als ik het zou negeren. Dat nare gevoel gaat vast wel weg. Maar zo werkt het niet. Na me twee, drie weken niet al te best te voelen, had ik dan eindelijk het absolute dieptepunt bereikt; ik was langzaam een diepe put ingegleden. Helaas viel dit op een werkdag voor mij. Ik kon amper iets niet-werkgerelateerds uit mijn strot krijgen zonder in kleine stukjes te breken en uit elkaar te vallen.
De dag heb ik overleefd, en op weg naar huis besloot ik dat ik maar eens moest toegeven aan het nare gevoel. Eenmaal thuis pakte ik het emigratieboek erbij. In het begin, toen ik hier net was, maakte het lezen van het boek mij verdrietig en miste ik iedereen nog meer dan ik al deed. Maar deze keer werkte het anders; als ik het nu lees word ik er gelukkig van.
Het boek betekent veel voor mij. Wanneer ik het lees weet ik dat ik een thuisbasis (al mijn vrienden en familie) heb wat ontzettend trots op mij is en mij nooit zal vergeten. En weet je, het is wederzijds. Ik ben trots op mijn thuisbasis. Zij hebben mij laten gaan om mijn dromen te volgen. Daar is niet alleen lef voor nodig van mijn kant, maar misschien nog wel meer van hun kant.
Inmiddels voel ik mij stukken beter. Er is niets mis mee om af en toe een avond sip of chagrijnig op een stuk chocola te kauwen en je af te vragen wat je nou in hemelsnaam met je leven aan het doen bent. Een antwoord is er niet. Ik ben opgehouden met plannen te maken, ik zie wel hoe het loopt en waar ik terecht kom. Om mijn leven makkelijk en overzichtelijk te houden blijft mijn hoofd maar met ideeën gooien;
Ga terug naar Mexico en daar werken - Goed plan
Nee, wacht, ga naar de Nederlandse eilanden en ga daar werken - Ok, topidee
Of misschien moet je toch maar hier blijven en een baan zoeken die beter bij je past - Ja, dat kan ook
En misschien kan je dan burgerlijk worden, kinderen krijgen enzo - Dat is mogelijk
Maar je wilde toch rondreizen, dat moet je doen! - Inderdaad
Je wilt in ieder geval niet terug naar Nederland - Nee, dat klopt
Ja, dus ik weet nog steeds niet wat ik wil. Ik kan niet alles doen. Het enige wat tot zover vast lijkt te staan is dat ik niet terug wil naar mijn vaderland. Zal je net zien dat ik daar straks weer op de stoep sta.
